سوال این روزهای بسیاری از ما : Web 3.0 چیست؟
بهتره برای فهم این موضوع از تعریف Web 1 و Web 2 شروع کنیم.
اول Web 1.0 :
بین سال‌های 2004-1991
صفحاتی روی وب کامپیوترها بود که فقط میشد خوند از روشون و به نوعی بانک اطلاعاتی یک-طرفه بودند. احتمالا همگی با اصطلاح read-only آشنایی داریم. هیچ تبلیغاتی نبود، کنش و واکنشی بین مخاطب و منبع اطلاعات ایجاد نمی‌شد و میشه گفت یه ویکی‌پدیای جامع بود، اما بدون امکان دست بردن داخل محتوا از سمت کاربر!
دوم Web 2.0 :
از سال 2004 تا اکنون
تفاوت بزرگ ایجاد شده در نوع تعامل مخاطب با وب بود، دیگه تنها مصرف‌کننده اطلاعات نبودیم و تبدیل به تولید-مصرف‌کننده شدیم. (مثل همونی که دیگه از یه جا به بعد جنسش رو خودش تولید میکنه.)
اینجا بود که موتورهای جستجو مثل گوگل، شبکه‌های اجتماعی مثل فیسبوک، توئیتر، اینستاگرام، یوتوب و غیره به وجود آمدند و کاربران همزمان در حال مصرف و تولید محتوا در سطح وب شدند.
این شرکت‌ها با فراهم کردن بستر تولید محتوا و فضای ذخیره‌سازی رایگان و البته متمرکز! موفق شدند که میلیاردها میلیارد اطلاعات بسیار باارزش از مخاطب جمع کنند و این اطلاعات رو به شرکت‌ها و اشخاص و دولت‌ها برای اهداف تجاری و سیاسی بفروشند.
اونی که بهش اعتماد کردیم بهمون خیانت کرد!
اطلاعاتی که منجر به هدف گرفتن مخاطب به شکلی منحصر به فرد توسط مشتریان اطلاعات این اپلیکیشن‌ها میشه. برای مثال یک شرکت فروش محصولات لاغری برای تبلیغات میتونه به فیسبوک پول بده و بگه برای زنان مجرد شهر سانفرانسیسکو + با تحصیلات لیسانس + سن 20 تا 30 سال + با وزن 60-70 کیلوگرم، تبلیغات محصولات لاغری انجام بده! تبلیغاتی بسیار هدفمند و هوشمندانه، به کمک اطلاعاتی که خودمون در اختیار این پلتفرم‌ها با فعالیت در محصولات‌شون داشتیم...! بر همین اساس ممکنه در عین حال که دو برادر در کنارهم و همزمان صفحه‌ی اینستاگرام‌شون رو بالا پایین میکنند، محتوای متفاوتی رو می‌بینند!
گستره‌ی اطلاعاتی این شرکت‌ها بسیار بزرگ و وحشتناکه، به طوری که کاملن میدونند شما به چه چیزهایی علاقمند هستین و در شبانه‌روز و هفته به چه کارهایی مشغول بودین و حتی دیشب شام چی خوردین وقتی رفتین رستوران...!
حتی ممکنه مطلع باشند ممکنه پدر میشی، چون میدونن همسر شما کیه! و دیشب در مورد بارداری و تست بارداری سرچ کرده و بخاطر همین ممکنه تبلیغ محصولاتی رو که پدرمادرها دنبالش هستند رو به شما نشون بده!
و اما Web 3.0 :
در این فضا دیگه شما محصولی برای شرکت‌های بزرگ وب نیستی!
این تکنولوژی بر اساس بلاکچین طراحی شده، دیگه سرور متمرکزی وجود نداره و رسما دیگه نمیتونن اطلاعات شخصی رو جمع‌آوری کنند و ازش سواستفاده کنند، چون دیگه دسترسی به این اطلاعات ندارند، چون اطلاعات کاربری دیگه وجود نداره، هویت ما هویت دیجیتال ما و اون آدرس عمومی کیف پول ما در بستر بلاکچین میشه!
و به این ترتیب دیگه تحریم و سانسوری وجود نداره، من میتونم به راحتی با کیف پولم وصل بشم به آمازون و ازش خرید کنم. (حالا بماند که برای ارسالش به ایران و رسیدنش به دستم نمیدونم چه خاکی باید به سرم بریزم!)
و مالک محتوای ایجاد شده در Web 3 کاربره، برای مثال اگر شما یک ویدئو در یک پلتفرم Web 3.0 که شبیه یوتوب باشه آپلود کنی، دیگه نه کسی میتونه سانسورش کنه، نه میتونه حذفش کنه، نه میتونه دانلودش کنه، نه میتونه از اطلاعاتی که داری بر علیه‌ت استفاده کنه و تمام درآمدی که خواهی داشت از این محتوا بدون واسطه به خودت تعلق میگیره!
به نوعی میشه گفت : به نام آزادی !
اینجا شاید شبهه‌ای ایجاد بشه که اینطوری هرکس هر چیزی رو میخواد میذاره و خیلی شرایط وحشتناک میشه و نامناسب برای بخش بزرگی از جامعه، اما DAO هست که این رو هم حل کنه، تصمیم‌گیری جمعی برای موضوعات جامعه!
ما به سوی جامعه‌ای در حرکت هستیم که شاید شباهت بسیار کمی به آنچه در حال حاضر درحال تجربه‌ش هستیم داشته باشه، دقیقا مثل دوران بعد از اینترنت که بسیار متفاوت با دوران قبل از آن شد.
برای خواندن مطالب بیشتر از این نویسنده: توییتر / علی پاسبان
